بررسی “ایندیانا جونز و شماره گیری سرنوشت”: بازگشت ساعت

جذابیت هریسون فورد ، هم در سن و هم به درستی آب و هوا ، قرعه کشی اصلی در این ورود به طور کلی احمقانه در حق رای طولانی است.

چه چیزی باعث می شود ایندی اجرا شود؟ سالهاست که پاسخ آشکار استیون اسپیلبرگ بود ، که از سال ۱۹۸۱ با “Raiders of the Lost Ark” شروع کرد ، باستان شناس هریسون فورد ، دکتر هنری والتون جونز جونیور ، در داخل و خارج از فرار از فرار در چهار جعبه ، راهنمایی کرد. -فیس Behemoths. در حالی که اسپیلبرگ فورد را در آخرین سفر خود ، “ایندیانا جونز و پادشاهی جمجمه کریستال” (۲۰۰۸) کارگردانی کرد ، ایندی در اواخر دهه ۵۰ بود و هواداران حدس می زدند که این شخصیت جاودانه است ، حتی اگر خود حق رای دادن شروع به کار کند. روی دود

فورد به عنوان یک ستاره بزرگ و هالیوود بزرگ ، پیش از این به یک جاودانگی از یک نوع دست یافته بود. با این حال ، ایندی-متخصصان ، بیشتر به زندگی ابدی که ممکن است ایندی توسط مقدس مقدس اعطا شده باشد ، هنگامی که او در سومین دوره خود ، “آخرین جنگ صلیبی” (۱۹۸۹) از آن استفاده می کرد ، بیشتر متمرکز بودند. از جدیدترین سرمایه گذاری او کاملاً واضح است ، اگر نه کاملاً بی پروا “ایندیانا جونز و شماره گیری سرنوشت” بیش از حد ، که در حالی که ایندی ممکن است در واقع جاودانه نباشد ، اعتماد مغزی با نظارت بر این قسط. آنها به سادگی شخصیت را به عقب دیگر بازگرداندند ، آنها همچنین به او چهره دیجیتالی داده اند.

بالابر چهره به همان اندازه عجیب و پریشان است که این نوع جراحی های پلاستیکی دیجیتال تمایل به وجود دارد ، اگرچه مسافت پیموده شده شما مانند اعتراضات فلسفی شما به این ایده که فورد برای جلب مخاطب نیاز دارد ، حتی برای ۴۲ متفاوت خواهد بود. -فرنچایز قدیمی که اکنون قدیمی تر از اکثر فیلمسازان آمریکای شمالی است. نتایج دارای پوچی شبح وار از چهره های Uncanny-Valley نیست. گفته می شود ، ایندی تغییر یافته از نظر شناختی متناقض است. من تعجب می کردم که آنها چه کاری انجام داده اند – یا شاید با فورد. معلوم است که وقتی او بدن را دو برابر نمی کرد ، قبل از اینکه صورتش به صورت دیجیتالی ارسال شود ، به علائم خود ضربه می زد.

مردی که با آن آشنا هستید در نهایت ظاهر می شود – با چین و چروک و موهای خاکستری ، اگرچه بدون پیراهن یا شلوار ، Huzzah – اما ابتدا باید از بازکن طولانی مدت عبور کنید ، که مانند یک حلقه برجسته حق رای دادن بازی می کند. این گره ها به گذشته برای یک سریال که در دلتنگی است ، شگفت آور نیست. “Raiders” توسط پال اسپیلبرگ ، جورج لوکاس ساخته شد ، که آن را به عنوان ادای احترام به سریال هایی که او به عنوان یک کودک دوست داشت ، می دید. لوکاس یک قهرمان را در امتداد خطوط همفری بوگارت در “گنج سیرا مادر” اما با اخلاق (کم و بیش) پیش بینی کرد ، در حالی که اسپیلبرگ علاقه مند به ساخت یک فیلم به سبک باند بدون سخت افزار و حیله گر بود.

به محض اینکه ایندی جوان در “Dial of Destiny” ظاهر شد ، واضح است که عشق دلتنگی به هالیوود قدیمی که فیلم اصلی را تعریف و شکل داده است ، توسط یک دلتنگی به همان اندازه قدرتمند برای خود این سریال مورد استفاده قرار گرفته است. این کمک می کند تا توضیح دهد که چرا این فیلم یک بار دیگر ایندی را پیدا می کند که با نازی ها مبارزه می کند ، که شرورهای یکبار مصرف را برای یک فیلم بانکی در فروش بین المللی می سازد. پس از کارگردانی “لیست شیندلر” (۱۹۹۳) ، اسپیلبرگ ابراز تمایل کرد که نازی ها را “شرور شنبه-ماتین” قرار دهد ، همانطور که یک بار آن را بیان کرد. برعکس ، تیم در اینجا چنین تردیدی را نمی داند ، حتی اگر فیلم های اسپیلبرگ به ناچار مقایسه هایی را افزایش می دهد که هیچ کس طرفداری نمی کند ، به ویژه کارگردان جدید حق رای دادن ، جیمز مانگولد.

این فیلم در سال ۱۹۴۴ با ایندی – با پوشیدن لباس دشمن همانطور که در “Raiders” انجام داد – در حال اسیر شدن بود ، یک گونی که سرش را مبهم می کند ، در حالی که نازی ها از آن استفاده می کنند. هنگامی که کیسه خاموش شد-Ta-da! – این طرح با یک عتیقه مرموز (à la “مهاجمان”) ، گره می زند ، به Führer ، معرفی یک همکار ایندی (توبی جونز) و کارهای عجیب و غریب از یک متعصب (مادس میکلسن ، که چهره آنها به همین ترتیب اتو شده است). یک انفجار ، یک اسپرینت به آزادی ، یک ماشین زیپ ، یک موتور سیکلت بزرگنمایی (مانند “آخرین جنگ صلیبی”) و یک خط در بالای قطار متحرک (Ditto) وجود دارد ، یک پله شلوغ که مانگولد با انسجام فضایی ظرافت می کند.

وقتی داستان به سال ۱۹۶۹ بریده می شود ، همه چیز بهبود می یابد و فورد و چهره ای زیبا ، زنده و زنده او ، ورود آنها را می کند ، با این که ایندی مبهوت و لباس شلوارک فقط بوکسور را پوشید ، مقدمه ای که باعث ایجاد مزاحمت ها ، تحسین و احساسات تلخ می شود زیرا سالهای فورد در آن قرار گرفته است. هر چین و چروک بعد از برخی مقدمات بیشتر ، ایندی شیار سریع و سریع خود را با دوستان آشنا ، دشمنان ، ضربان های روایی و کلیشه های اکشن و فلیک ، از جمله یک گال پال ، هلنا شاو (فبی والر-پل ، از “کک”) پیدا می کند ، که از نظر اخلاقی به چالش کشیده شده است. Wisenheimer. این فیلمنامه-توسط Jez Butterworth ، John-Henry Butterworth ، David Koepp و Mangold-همچنان بزرگترین بازدیدها را بازی می کند ، در بعضی مواقع تقریباً برای ضربه زدن به بوسه ، بوسه.

داستان گنج را روشن می کند ، جایزه ای که به چند هزار سال برمی گردد و مانند زمان ، فقط از بین می رود. برای بازیابی آن فشرده شده ، ایندی مناسب است – فدورا ، گاو نر ، ژاکت چرمی ، چک ، چک و بررسی – و او و هلنا در سراسر جهان مسابقه را تعقیب می کنند و در هنگام تجارت بنتر و با نوبت ، فرار و مبارزه با شرورها. به دلایلی ، یک آنتونیو باندراس مبهم به عنوان کاپیتان قایق ظاهر می شود. در یک نقطه دیگر ، ایندی و همکاران. زمین در Tangier ، مکانی که “مهاجمان” را بیرون می کشد و به طرز ناراحت کننده ای ، صحنه ای که ایندی یک عرب با شمشیر را شلیک می کند ، مرگ که اسپیلبرگ برای خنده بازی می کرد و آن را تقطیر می کند ، ذهنیت استعمار مستعمره این فیلم را تنظیم می کند.

“شماره گیری سرنوشت” به سادگی با هدف نازی ها از چنین اشتباهات جلوگیری می کند. ایندی و شرکت هنوز هم در مکانهای عجیب و غریب عجیب و غریب-از جمله در سه چرخ سه چرخ که از طریق تانگیر مراقبت می کنند-شروع به تعقیب و گریز می کنند. مانند همه سکانس های اکشن در اینجا ، این یکی به اندازه کافی طولانی می شود تا سرگرمی را از بین ببرد. مانگولد می تواند اقدامی انجام دهد. او بیشتر به خاطر “لوگان” شناخته شده است ، آن فیلم نادر کتاب طنز که به تعادل عادلانه بین آشنایی با ژانر و تازگی می رسد. او باید بهتر از “فورد – فراری” شناخته شود ، یک داستان ماشین هوشمند و زیرک که تأکید می کند که او می تواند یکی از سخت ترین کارها را در فیلم انجام دهد ، یعنی تبدیل دو نفر فقط با یکدیگر به سینما می پردازد.

سریال ایندیانا جونز برای جذابیت گسترده سفارشی شد ، که جایی برای مانگولد باقی نمی ماند ، اما در بعضی مواقع او به اندازه کافی کارها را برای تغییر ریتم کند می کند. باور کردن این یا هر قسطی دیگر نیز بدون فورد کار می کرد ، بدون فورد ، که بسیار جذاب و جذاب ، بی نظیر (برای زنان ، مهمتر از همه) شخصیت مردانه همیشه احساس طبیعی و غیرقابل تحمل کرده است ، دشوار است. مهم نیست که چقدر دردسر ایندی ، شخصیت فورد و جذابیت بی دردسر – و توانایی او در کنار گذاشتن آن لبخند تند و تیز برای چیزی تاریک تر ، متوسط ، حتی تهدیدآمیز – شخصیت را به دنیای واقعی احساسات و پیامدها نگه داشته است. لوکاس و اسپیلبرگ کارتونی را ترسیم کردند. فورد یک شخصیت ایجاد کرد.

این شخصیت ، یا به اصطلاح فورد ، یا واقعاً این دو نفر در کنار هم استدلال های اصلی برای دیدن “Dial of Destiny” هستند ، که به همان اندازه که انتظار دارید احمقانه است و در کل به همان اندازه موفق نیست که امیدوار باشید. در میان چیزهای دیگر ، برای حل و فصل مدتی طول می کشد. به نظر می رسد همه چیز بیش از حد سخت است ، حداقل در ابتدا ، از جمله قدم زدن ، داستان و عملکرد والر-پل. این همه همچنان که ادامه می یابد بهبود می یابد ، یا شاید من فقط تسلیم شوم ، به لذت های یکبار مصرف فیلم ، آرزوی آن برای سرگرمی شما ، کلاسیک گرایی مدرسه قدیمی مانگولد و البته فورد ، که به عنوان یک جانباز هالیوود به اندازه کافی اعتماد به نفس دارد و به اندازه کافی برای ایجاد یک جانباز هالیوود است. ورودی بزرگ فقط در بوکسورهای خود ، هنوز هم می تواند با یک فیلم فرار کند – و دوید و دوید – بدون اینکه عرق کند.